Natuurlijk mag ook deze niet ontbreken!
Wist je dat:
- viooltjes het symbool zijn van Toulouse, net als rode bakstenen trouwens.
- verschillende mensen voor veel dingen net weer andere woorden gebruiken. (Couvercle/chapeau, flambée/feu, caisse/cachet)
- kinderen hier echt enorm veel huiswerk hebben (zelfs al in groep 3!)
- het zo heerlijk is dat je in Frankrijk gewoon een mandje brood en een karaf water op tafel krijgt zonder dat je er om vraagt én voor hoeft te betalen.
- iedereen me, na twee zinnen uitgewisseld te hebben, vraagt waar ik vandaag kom.
- heel veel mensen zeggen 'jij spreekt goed frans!' als ik slechts twee woorden tegen ze gesproken heb. (Uh weet je dat al na twee woorden?)
- het mega, ontiegelijk, super veel tijd kost als je 'gezonde-superfood-meergranen-repen' wilt maken.
- kippen niet iedere dag eieren leggen.
- ze in het gezin waar ik was heel veel spreekwoorden en gezegden gebruiken.
- Franse zangers en zangeressen steeds meer liedjes die ze uitbrengen voor de Franse radio half in het Engels en half in het Frans zingen, maar er vaak ook een volledig Engelse versie bestaat.
- Ik twee keer auto heb gereden in het donker, mét heel veel bochten en in de heuvels en ik en de auto het twee keer overleefd hebben.
- ze in dit gezin niet zo uitgebreid aan kaas deden als bij de vorige families (misschien vanwege de kinderen)
- Ze hier begin november al verlanglijstjes maken en kerstcadeautjes kopen en dat de kinderen in 'père noël' geloven.
- De HEMA hier stroopwafels, maar ook kruidnoten, chocoladeletters en marsepein verkoopt!
- alle kinderen hier tussen de middag in de schoolkantines eten.
- de kinderen in hun sportkleren naar school gaan als ze gym hebben. (blehg)
- 'scènes de ménages' een heel leuk tv-programma is.
- Zorro nog steeds wordt uitgezonden en kinderen het nog steeds een feest vinden om naar te kijken.
- Het heel raar is om 'Murdock' en 'The big bang theory' in het Frans te horen. (Ze doen hier niet aan ondertiteling)
- je heel veel leert door met kinderen een andere taal te spreken. (Deels omdat ik het ook minder erg vind om door kinderen verbeterd te worden, voornamelijk met le/la/un/une)
- Ze in Frankrijk overal sponsjes gebruiken in plaats van afwasborstels om de afwas te doen.
donderdag 26 november 2015
woensdag 25 november 2015
Vitevitvite
Inmiddels alweer bij de volgende, en tevens laatste, familie aangekomen, maar ik heb nog niet eens verteld over de afgelopen twee weken!
Op allebei de dinsdagen bezocht ik Toulouse. De eerste keer vooral om de stad te bekijken en alle gebouwen van de buitenkant te zien. Daarnaast heb ik toen ook nog wat gewinkeld. Tijdens mijn tweede bezoek bezocht ik het natuurhistorisch museum (soort Naturalis) en de bijbehorende botanische tuin, vond ik een andere leuke winkelstraat en bezocht ik de Japanse tuin. De eerste keer lunchte ik in de zon in een park met een baguette en kocht ik een brioche met kastanjes en viooljes erin. De tweede keer besloot ik dat ik toch maar als een echte française ergens warm moest gaan lunchen, dus at ik in een klein lunchcafé een tarte salée en een tartelette aux framboises. Aangezien ik 's ochtends door Ludo naar Toulouse gebracht was, ging ik ook 's middags weer met hem mee terug. Wat betekende dat ik aansluitend naar Thibault zijn rugbytraining kon kijken.
De rest van de dagen thuis stond ik vooral in de keuken. Ten eerste omdat er veel voorbereid en gemaakt moest worden, ten tweede omdat ik veel liever aan het koken ben dan aan het schoonmaken. Naast de gerechten voor het avondeten die ik van te voren voorbereide (aangezien ik tijd voor de kinderen wilde hebben als ze thuis kwamen) waren er ook wat nieuwe dingen die ik kon uitproberen. Met een Yaoutière maakte ik mijn eigen yoghurt, ik bakte crêpes met courgette en met pompoen en ik gebruikte de deshydrateermachine op superfood-repen en gedroogd fruit te maken. Verder bakte ik wat af aan quiches, cakes en koekjes voor avonden bij familie of vrienden.
De bezoekjes aan familie en vrienden waren er genoeg. Zaterdagmiddag naar opa en oma voor de verjaardag van opa. Daar aten we met alle tantes en ooms, nichtjes en neefjes. Het was een vluchtig bezoek en we zaten al weer snel in de auto om naar een bouwmarkt te gaan om kasten te kopen en even snel langs wat winkels te gaan om te kijken voor kerstcadeautjes. (Kerst, nu al?? Jup, aangezien ze hier niet in sinterklaas geloven maar in père noël) Daarna door naar vrienden om hun paar dagen centerparks tijdens de kerstvakantie te bepreken. Ik werd ontvangen als onderdeel van de familie en er was lekker eten, maar verder was de avond voor mij een beetje saai. Afgelopen vrijdag gingen we bij een vriendin van Monique eten. Aangezien er geen dingen besproken hoefde te worden was er wat meer gelegenheid om te kletsen. Ook nu weer was het eten lekker en aangezien er geen andere kinderen waren, kon ik tussendoor ook nog wat met Thibault en Lou spelen en kleuren.
Hoewel Thibault en Lou echt geweldig zijn en ik me echt geen lievere kindjes had kunnen wensen, was het de laatste dagen echt een beetje uitzitten. Niet dat ze niet aardig waren of dankbaar voor wat ik deed, in tegendeel. Het klikte denk ik gewoon niet heel erg. Er was altijd werk te doen, weinig sociale dingen als familie samen en ik was het niet altijd eens met de manier waarop ze met hun kinderen omgingen. Daarnaast was er dus echt helemaal niks te doen in de omgeving en had ik daar dus ook niet veel kans toe. Het was een goede ervaring en ik ga met veel nieuwe recepten terug naar huis, maar ik was stiekem toch een beetje opgelucht toen ik maandag op de trein stapte.
Op allebei de dinsdagen bezocht ik Toulouse. De eerste keer vooral om de stad te bekijken en alle gebouwen van de buitenkant te zien. Daarnaast heb ik toen ook nog wat gewinkeld. Tijdens mijn tweede bezoek bezocht ik het natuurhistorisch museum (soort Naturalis) en de bijbehorende botanische tuin, vond ik een andere leuke winkelstraat en bezocht ik de Japanse tuin. De eerste keer lunchte ik in de zon in een park met een baguette en kocht ik een brioche met kastanjes en viooljes erin. De tweede keer besloot ik dat ik toch maar als een echte française ergens warm moest gaan lunchen, dus at ik in een klein lunchcafé een tarte salée en een tartelette aux framboises. Aangezien ik 's ochtends door Ludo naar Toulouse gebracht was, ging ik ook 's middags weer met hem mee terug. Wat betekende dat ik aansluitend naar Thibault zijn rugbytraining kon kijken.
La Garonne (rivier die door Toulouse stroomt)
Plein voor de kerk
Brioche aux chataigne et violet
Lunch
Rugbytraining
De rest van de dagen thuis stond ik vooral in de keuken. Ten eerste omdat er veel voorbereid en gemaakt moest worden, ten tweede omdat ik veel liever aan het koken ben dan aan het schoonmaken. Naast de gerechten voor het avondeten die ik van te voren voorbereide (aangezien ik tijd voor de kinderen wilde hebben als ze thuis kwamen) waren er ook wat nieuwe dingen die ik kon uitproberen. Met een Yaoutière maakte ik mijn eigen yoghurt, ik bakte crêpes met courgette en met pompoen en ik gebruikte de deshydrateermachine op superfood-repen en gedroogd fruit te maken. Verder bakte ik wat af aan quiches, cakes en koekjes voor avonden bij familie of vrienden.
Onderdeel van de repen
Koekjes bakken met de kinderen
De bezoekjes aan familie en vrienden waren er genoeg. Zaterdagmiddag naar opa en oma voor de verjaardag van opa. Daar aten we met alle tantes en ooms, nichtjes en neefjes. Het was een vluchtig bezoek en we zaten al weer snel in de auto om naar een bouwmarkt te gaan om kasten te kopen en even snel langs wat winkels te gaan om te kijken voor kerstcadeautjes. (Kerst, nu al?? Jup, aangezien ze hier niet in sinterklaas geloven maar in père noël) Daarna door naar vrienden om hun paar dagen centerparks tijdens de kerstvakantie te bepreken. Ik werd ontvangen als onderdeel van de familie en er was lekker eten, maar verder was de avond voor mij een beetje saai. Afgelopen vrijdag gingen we bij een vriendin van Monique eten. Aangezien er geen dingen besproken hoefde te worden was er wat meer gelegenheid om te kletsen. Ook nu weer was het eten lekker en aangezien er geen andere kinderen waren, kon ik tussendoor ook nog wat met Thibault en Lou spelen en kleuren.
Hoewel Thibault en Lou echt geweldig zijn en ik me echt geen lievere kindjes had kunnen wensen, was het de laatste dagen echt een beetje uitzitten. Niet dat ze niet aardig waren of dankbaar voor wat ik deed, in tegendeel. Het klikte denk ik gewoon niet heel erg. Er was altijd werk te doen, weinig sociale dingen als familie samen en ik was het niet altijd eens met de manier waarop ze met hun kinderen omgingen. Daarnaast was er dus echt helemaal niks te doen in de omgeving en had ik daar dus ook niet veel kans toe. Het was een goede ervaring en ik ga met veel nieuwe recepten terug naar huis, maar ik was stiekem toch een beetje opgelucht toen ik maandag op de trein stapte.
Thibault en Lou
donderdag 19 november 2015
Savais tu que
Jullie hebben er nog eentje tegoed, namelijk die uit de Bourgogne. Nu moet ik zeggen dat er waarschijnlijk veel meer leuke en grappige dingen waren, maar aangezien ik ze tussendoor niet heb opgeschreven, is wat hieronder staat slechts een klein gedeelte.
Wist je dat....
- Mensen denken dat er op de messen van Laguiole een bijtje zit, maar dat dit in werkelijkheid een vlieg is. (Zie foto)
- Canadesen leuke uitspraken hebben. Onder andere: 'Ma blonde' (mijn blondje = mijn vriendin) en bébitte à sucre (zoetekauw).
- Brigitte een kleine rol in 'Midnight in Paris' heeft gespeeld. (Meteen kijken als ik thuis ben, haha)
- Ik volgens Denis nog een hele waslijst aan films moet zien.
- Het heel lastig is om een Franse film met Engelse ondertiteling te kijken. (Ik moet Amélie nog maar een keertje zien.)
- Een brunch in Canada hét hoogtepunt is op zondag.
- 'Ceasers' (soort Bloody marry) onmisbaar zijn hierbij en je deze in allerlei varianten kan krijgen (met kipnuggets, garnalenspiesjes of pizza punten erin)
- Ze in Noord Amerika (USA en Canada) rode wijn drinken en daar er stukje chocolade bij eten.
- Port erg lekker is.
- Je altijd eten op tafel kunt zetten/restjes kunt verwerken als je maar kaas, eieren en bloem in huis hebt.
- Chrysanten bloemen zijn voor de doden.
- Mensen massaal naar de begraafplaats gaan om hun chrysanten te brengen voor 2 november (fêtes des morts, heeft helemaal niets met Halloween te maken)
- Je met vier palen en verder alles wat je langs de weg vindt aan de Côte d'Azur zelf een heleboel nieuwe huisjes (Cabanes) kan bouwen en alle materialen dus een tweede leven kunt geven.
- Het leuk is om in het Nederlands te spreken en te schrijven als niemand om je heen het begrijpt.
- het planten van bloembollen niet afhangt van de maand, maar van de stand van de maan!
Wist je dat....
- Mensen denken dat er op de messen van Laguiole een bijtje zit, maar dat dit in werkelijkheid een vlieg is. (Zie foto)
- Brigitte een kleine rol in 'Midnight in Paris' heeft gespeeld. (Meteen kijken als ik thuis ben, haha)
- Ik volgens Denis nog een hele waslijst aan films moet zien.
- Het heel lastig is om een Franse film met Engelse ondertiteling te kijken. (Ik moet Amélie nog maar een keertje zien.)
- Een brunch in Canada hét hoogtepunt is op zondag.
- 'Ceasers' (soort Bloody marry) onmisbaar zijn hierbij en je deze in allerlei varianten kan krijgen (met kipnuggets, garnalenspiesjes of pizza punten erin)
- Port erg lekker is.
- Je altijd eten op tafel kunt zetten/restjes kunt verwerken als je maar kaas, eieren en bloem in huis hebt.
- Chrysanten bloemen zijn voor de doden.
- Mensen massaal naar de begraafplaats gaan om hun chrysanten te brengen voor 2 november (fêtes des morts, heeft helemaal niets met Halloween te maken)
- Je met vier palen en verder alles wat je langs de weg vindt aan de Côte d'Azur zelf een heleboel nieuwe huisjes (Cabanes) kan bouwen en alle materialen dus een tweede leven kunt geven.
- Het leuk is om in het Nederlands te spreken en te schrijven als niemand om je heen het begrijpt.
- het planten van bloembollen niet afhangt van de maand, maar van de stand van de maan!
maandag 16 november 2015
Het gekke van taal
Ik schreef al eerder iets over taal in relatie tot het willen vertellen van een verhaal en het uitdrukken van gevoelens. Hoe langer ik in Frankrijk ben en hoe langer ik dus niet op dagelijkse basis Nederlands spreek, hoe meer dingen me opvallen.
Soms heb je woorden of zinnen die in de ene taal net iets beter beschrijven wat je bedoelt of korter en efficiënter zijn dan in een andere taal. Het woordenboek geeft een woord als vertaling voor het andere, maar toch hebben die woorden die het zelfde zouden moeten betekenen soms een andere lading. Een aantal voorbeelden:
- 'ik prefereer': het kan, maar we zeggen het niet zo snel. Eerder gebruik je: 'ik heb het liefste'. 'Je préfère' is korter en logischer.
- 'Gezellig' is een woord dat gewoon niet te vertalen is. 'Agreable' 'bien' of 'nice' dekken allemaal de lading niet. Ook 'geweldig' is zo'n onvertaalbaar woord.
- in plaats van 'terug zetten', 'terug brengen', 'terug komen' plaats je in het Frans gewoon overal re- voor!
- 'to take care of' is naar mijns inziens net iets anders dan 'zorgen voor' en je de Engelse term ook in meerdere situaties knt gebruiken.
Sommige woorden worden echter wel letterlijk vertaald en hoewel je er in je eigen taal eigenlijk nooit over nadenk, zijn sommige namen voor voorwerpen eigenlijk heel logisch. Dat viel me eigenlijk pas echt op door de (letterlijke) vertaling in het Frans: Een lave-vaisselle is een vaatwasser (want het wast vaat) een tourne-vice is een schroevendraaier (want je draait er schroeven mee) en een seche-linge is een wasdroger (want het droogt was) en zo zijn er nog wel wat meer woorden te verzinnen. Daarentegen zijn er ook woorden die je nooit zelf zou kunnen verzinnen (montgolfière = luchtballon en tobbogan = glijbaan).
Sommige uitdrukkingen bestaan zowel in het Frans als in het Nederlands. 'De appel valt niet ver van de boom' en 'als de kat van huis is dansen de muizen op tafel' bestaan ook in het frans. Maar natuurlijk zijn er veel meer uitdrukkingen die absoluut nergens op slaan als je ze letterlijk zou vertalen.
Hoewel de kindjes hier natuurlijk vloeiend Frans spreken en mij verbeteren ( UNE bonne idée, l'aSSiètte, UNE cuillère etc..) blijkt toch dat zij ook gewoon moeten leren spellen en schrijven en dat ik daar met 6 jaar franse les toch net wat op voorloop. Daarnaast is het volgens mij veel lastiger om Frans te leren schrijven/spellen dan Nederlands. Je hebt bijvoorbeeld veel meer uitgangen voor werkwoorden en vormen van vervoegen, veel meer woorden die je anders uitspreekt dan dat je ze schrijft en uitzonderingsregels.
Het kost me steeds meer moeite om Nederlandse zinnen te formuleren zowel schrijvend als pratend. Ik moet veel meer nadenken en het schrijven van een blog gaat niet meer zo snel als voorheen en mijn verhalen op Skype zijn wat verstrooider. Soms zijn het de Franse woorden en soms de Engelse woorden die eerder naar boven komen dan de Nederlandse. Aan de andere kant, het zijn vaak nog wel de Nederlandse uitdrukkingen/woorden die in me opkomen als ik snel iets wil zeggen of ergens op wil reageren. Het is toch echt iets geks dat als je maar lang genoeg omgeven bent door een andere taal je je moedertaal langzaam begint te verleren.
Soms heb je woorden of zinnen die in de ene taal net iets beter beschrijven wat je bedoelt of korter en efficiënter zijn dan in een andere taal. Het woordenboek geeft een woord als vertaling voor het andere, maar toch hebben die woorden die het zelfde zouden moeten betekenen soms een andere lading. Een aantal voorbeelden:
- 'ik prefereer': het kan, maar we zeggen het niet zo snel. Eerder gebruik je: 'ik heb het liefste'. 'Je préfère' is korter en logischer.
- 'Gezellig' is een woord dat gewoon niet te vertalen is. 'Agreable' 'bien' of 'nice' dekken allemaal de lading niet. Ook 'geweldig' is zo'n onvertaalbaar woord.
- in plaats van 'terug zetten', 'terug brengen', 'terug komen' plaats je in het Frans gewoon overal re- voor!
- 'to take care of' is naar mijns inziens net iets anders dan 'zorgen voor' en je de Engelse term ook in meerdere situaties knt gebruiken.
Sommige woorden worden echter wel letterlijk vertaald en hoewel je er in je eigen taal eigenlijk nooit over nadenk, zijn sommige namen voor voorwerpen eigenlijk heel logisch. Dat viel me eigenlijk pas echt op door de (letterlijke) vertaling in het Frans: Een lave-vaisselle is een vaatwasser (want het wast vaat) een tourne-vice is een schroevendraaier (want je draait er schroeven mee) en een seche-linge is een wasdroger (want het droogt was) en zo zijn er nog wel wat meer woorden te verzinnen. Daarentegen zijn er ook woorden die je nooit zelf zou kunnen verzinnen (montgolfière = luchtballon en tobbogan = glijbaan).
Sommige uitdrukkingen bestaan zowel in het Frans als in het Nederlands. 'De appel valt niet ver van de boom' en 'als de kat van huis is dansen de muizen op tafel' bestaan ook in het frans. Maar natuurlijk zijn er veel meer uitdrukkingen die absoluut nergens op slaan als je ze letterlijk zou vertalen.
Hoewel de kindjes hier natuurlijk vloeiend Frans spreken en mij verbeteren ( UNE bonne idée, l'aSSiètte, UNE cuillère etc..) blijkt toch dat zij ook gewoon moeten leren spellen en schrijven en dat ik daar met 6 jaar franse les toch net wat op voorloop. Daarnaast is het volgens mij veel lastiger om Frans te leren schrijven/spellen dan Nederlands. Je hebt bijvoorbeeld veel meer uitgangen voor werkwoorden en vormen van vervoegen, veel meer woorden die je anders uitspreekt dan dat je ze schrijft en uitzonderingsregels.
Het kost me steeds meer moeite om Nederlandse zinnen te formuleren zowel schrijvend als pratend. Ik moet veel meer nadenken en het schrijven van een blog gaat niet meer zo snel als voorheen en mijn verhalen op Skype zijn wat verstrooider. Soms zijn het de Franse woorden en soms de Engelse woorden die eerder naar boven komen dan de Nederlandse. Aan de andere kant, het zijn vaak nog wel de Nederlandse uitdrukkingen/woorden die in me opkomen als ik snel iets wil zeggen of ergens op wil reageren. Het is toch echt iets geks dat als je maar lang genoeg omgeven bent door een andere taal je je moedertaal langzaam begint te verleren.
woensdag 11 november 2015
Fille au pair
Misschien wilde ik nog wat langer na genieten van mijn verblijf in Bourgondië, misschien wilde ik een nieuwe familie, een nieuwe ervaring nog even uitstellen. Misschien, maar ik was vooral ook een beetje dom en daardoor miste ik mijn trein en kwam ik 4,5 uur later aan dan gepland. Ik had in eerste instantie al maar vijf minuten om over te stappen, maar natuurlijk had mijn trein vertraging (je moet hier maximaal 20 minuten overstaptijd hebben wil je zeker zijn dat het goed gaat) waardoor ik het dus niet meer zou halen. Ik wilde aan de conducteur vragen wat ik moest doen op het station van Clermont-ferrand, maar hij mompelde iets onverstaanbaars. Op het station keek ik vluchtig op het bord of de volgende trein misschien gewacht had. Blijkbaar was ik té vluchtig, want nadat ik redelijk op mijn gemak naar de aankomsthal was gelopen zag ik dat de trein die ik vervolgens moest hebben had gewacht. Sprintend met koffer en rugzak naar het juiste perron (goh het begint inmiddels een gewoonte te worden), zag ik natuurlijk de trein net voor mijn neus wegrijden. Geen enkele SNCF medewerker die maar enig medelijden had met een buitenlandse reizigster en moest ik dit keer gewoon een nieuw kaartje kopen.
Goed, uiteindelijk kwam ik aan op mijn bestemming, of bijna, want na het station was het nog 3 kwartier met de auto (wat wil zeggen: een huis in de middle of nowhere ;) ) Maar daar en tegen wel mét uitzicht op de Pyreneeën.
Welkom in het huis van de familie Thomas, bestaande uit Monique, Ludo, Thibault (jongetje 8 jaar) Lou (meisje 6 jaar) en een kindje op komst. Een drukke familie, waarin de kinderen van hot naar her worden gereden, huiswerk maken in de auto (omdat het à la campagne niet opschiet om elke keer terug naar huis te rijden tussen activiteiten door) de ouders laat thuis komen en de kinderen pas laat in bed liggen. Vaak zijn de kinderen in families die om de zoveel tijd een nieuwe 'oppas' krijgen een beetje verpest, maar deze kinderen zijn echt ontzettende schatjes. In plaats van uitproberen, bazig zijn, vinden ze het heerlijk om iemand te hebben die wat meer tijd met ze doorbrengt.
Dinsdagavond kwam ik pas laat in de avond aan, Lou en Thibault lagen al op bed, dus die ontmoette ik woensdag middag pas toen ze uit school kwamen. Woensdagochtend redelijk rustig aan kunnen doen. Woensdagmiddag eerst een stortvloed gehad aan uitleg van Monique. Ik was in eerste instantie nogal overdonderd door de waslijst aan dingen die ik te doen kreeg. Gelukkig vertelde ze me later dat het natuurlijk voor mijn hele verblijf is, haha. Maar ik moet toegeven, het is wel heel wat meer werk dan mijn vorige workaways en ik snap dan ook eigenlijk wel dat au pairs normaal gesproken betaald krijgen. Woensdag middag met Monique naar een winkelcentrum geweest en wat zwangerschapskleding geshopt. (Als je in de middle of nowhere verblijft: elke kans aangrijpen om ergens naar toe te gaan!) En ook wat andere leuke winkeltjes gezien! En toen ook onverwacht auto gereden, om de auto terug te brengen van de garage! (nogal een uitdaging als je nog niet zo lang je rijbewijs hebt, al een tijdje niet gereden hebt, op super donkere wegen, in een onbekende auto en in heuvelig landschap)
Donderdag de eerste 'echte' werkdag, met 's ochtends nog meer uitleg over wat te doen, het koken voor de lunch en het avondeten, wat opruimen en schoonmaken. Samen met de kindjes gegeten, ze voorgelezen (ook al leest Thibault volgens mij beter in het Frans dan ik xD) en op bed gelegd.
Goed, uiteindelijk kwam ik aan op mijn bestemming, of bijna, want na het station was het nog 3 kwartier met de auto (wat wil zeggen: een huis in de middle of nowhere ;) ) Maar daar en tegen wel mét uitzicht op de Pyreneeën.
Welkom in het huis van de familie Thomas, bestaande uit Monique, Ludo, Thibault (jongetje 8 jaar) Lou (meisje 6 jaar) en een kindje op komst. Een drukke familie, waarin de kinderen van hot naar her worden gereden, huiswerk maken in de auto (omdat het à la campagne niet opschiet om elke keer terug naar huis te rijden tussen activiteiten door) de ouders laat thuis komen en de kinderen pas laat in bed liggen. Vaak zijn de kinderen in families die om de zoveel tijd een nieuwe 'oppas' krijgen een beetje verpest, maar deze kinderen zijn echt ontzettende schatjes. In plaats van uitproberen, bazig zijn, vinden ze het heerlijk om iemand te hebben die wat meer tijd met ze doorbrengt.
Dinsdagavond kwam ik pas laat in de avond aan, Lou en Thibault lagen al op bed, dus die ontmoette ik woensdag middag pas toen ze uit school kwamen. Woensdagochtend redelijk rustig aan kunnen doen. Woensdagmiddag eerst een stortvloed gehad aan uitleg van Monique. Ik was in eerste instantie nogal overdonderd door de waslijst aan dingen die ik te doen kreeg. Gelukkig vertelde ze me later dat het natuurlijk voor mijn hele verblijf is, haha. Maar ik moet toegeven, het is wel heel wat meer werk dan mijn vorige workaways en ik snap dan ook eigenlijk wel dat au pairs normaal gesproken betaald krijgen. Woensdag middag met Monique naar een winkelcentrum geweest en wat zwangerschapskleding geshopt. (Als je in de middle of nowhere verblijft: elke kans aangrijpen om ergens naar toe te gaan!) En ook wat andere leuke winkeltjes gezien! En toen ook onverwacht auto gereden, om de auto terug te brengen van de garage! (nogal een uitdaging als je nog niet zo lang je rijbewijs hebt, al een tijdje niet gereden hebt, op super donkere wegen, in een onbekende auto en in heuvelig landschap)
Vrijdag heb ik 's ochtends wat dingetjes in en om het huis gedaan en ben ik 's middags een wandelingetje gaan maken. Ik durfde echter bijna niet meer toen me wel meerdere keren gezegd werd dat ik erg moest opletten op loslopend honden, ik vooral een stok moest meenemen om me te kunnen weren en ik vervolgens ook nog een apparaatje dat een geluid maakt om honden op afstand te houden meekreeg. Uiteindelijk was het nergens voor nodig, maar voordat ik vertrok had ik ongeveer het idee dat ik me tussen beren zou gaan begeven. 'S avonds mee geweest naar Rieumes om Lou naar dansles te brengen, boodschappen te doen, een rondje te lopen en Thibault bij een vriendje af te zetten.
Zaterdag de hele dag alleen met Lou doorgebracht, aangezien Monique een Thai chi weekend had, Ludo een weekend bij een vriend was en Thibault bij een vriendje. We hebben ontzettend veel gedaan! Spelletjes, met het keukentje gespeeld, getekend, een wandeling gemaakt, in de tuin gespeeld, samen eten gemaakt en gelezen. Wat een energiek, lief en vrolijk meisje!
Zondag heb ik 's ochtends met Lou brood gebakken en met het keukentje gespeeld. Later op de dag bladeren voor het huis weggehaald en de kinderen een beetje geholpen met het maken van hun verlanglijstje voor de kerstman (nu al...). Ze hebben werkelijk super schattige lijstjes gemaakt en het deed me denken aan de heerlijke tijd rond sinterklaas bij ons. Gek eigenlijk dat wij (en vlaanderen) de enige zijn die sinterklaas vieren en niets met de kerstman hebben... Vervolgens 's avonds eten gekookt. Een van mijn taken is het verzorgen van het avondeten, dus kook ik elke avond en ook tussen de middag als er anderen huis zijn. Gelukkig maar dat ik van koken houd ;)
Maandag een rustig dagje in mijn eentje en het begin van de avond met de kindertjes. Gekookt, schoongemaakt en heerlijk in de zon zitten lezen.
Maandag een rustig dagje in mijn eentje en het begin van de avond met de kindertjes. Gekookt, schoongemaakt en heerlijk in de zon zitten lezen.
woensdag 4 november 2015
Temps de rêve
Inmiddels alweer aangekomen op mijn vierde adresje, maar er valt nog veel te vertellen over vorige week!
Donderdagmiddag, de laatste middag van de Canadese meisjes in Lau Baron (naam van het huis), brachten we door met kastanjes zoeken, jeu de boules spelen en een biertje drinken en poolen in Chantenay st. Imbert.
Samen met de Canadese meisjes vertrok ook Keely op vrijdagochtend, voor een weekendje Parijs. De tweede groep die ik zag vertrekken en dus ineens ook weer de helft van de tafel leeg en een stuk stiller! Ik was in eerste instantie een beetje bang dat het een saai en een beetje ongemakkelijk weekend zou worden. Want hoewel de Canadese meisjes af en toe wat té waren, zorgden ze wel altijd voor gespreksonderwerpen en was er altijd iets om te lachen. Gelukkig viel het alles mee en werd het een leuk weekend, waarin ik ook weer wat meer de kans kreeg om Frans te praten.
Nadat we heel het zwembad van viezigheid, insecten en water hadden ontdaan en schoongemaakt, moest er natuurlijk ook wat gedaan worden om te zorgen dat hij tijdens de winter niet opnieuw vies zou worden. Om het zwembad heen (het is zo'n in-elkaar-zet zwembad) heeft Brigitte een hele constructie gebouwd, inclusief dak. Het meest onvoorstelbare is nog wel dat ze dit helemaal in haar eentje heeft gedaan (terwijl iedereen haar voor gek verklaarde), gewoon omdat ze de buitenkant van het zwembad niet mooi vond. (Helaas geen foto, het is echt ongelooflijk!) Om dus te voorkomen dat bladeren en beesten opnieuw het zwembad in zouden komen hebben we de zijkanten dicht gemaakt met moustiquaires (stof die ook wel voor een hor gebruikt wordt). Het was weer eens wat anders om met een boor en een zaag te werken en lekker te knutselen. Het leukste was misschien nog wel om het samem met brigitte te doen, die als echte lerares mij van alles wilde uitleggen en laten doen. Natuurlijk kwamen we uiteindelijk moustiquaires te kort, maar gelukkig was daar de immense zolder vol met kasten met spullen en vonden we twee grote stukken tule die evengoed als moustiquaires konden dienen!
Zaterdagochtend wat onkruid gewied in de borders en lekker buiten gelunched. Daarna met een van de fietsen in Brigitte haar auto naar Moulins gereden. Daar heb ik wat rond gewandeld om vervolgens de weg terug om de fiets af te leggen. Helaas bleek dit niet zo'n succes als ik van te voren gedacht had. De weg bleek iets moeilijker te vinden te zijn tussen alle kleine gehuchtjes, het werd ook veel sneller donker en langs de meeste wegen in Frankrijk (en vooral die op het platteland) is er geen straatverlichting. Daar fietste ik dus in het pikkedonker tussen de bomen en weilanden en ik voelde me plots ontzettend een stadsmeisje. Halverwege besloot ik toch maar om naar het dichtstbijzijnde dorp te fietsen en Brigitte te bellen. En hoewel ze van te voren al had gezegd dat ik dat moest doen, schaamte ik me toch een beetje dat ik als Hollandse mijn fietstocht niet afmaakte... Terug thuis was het haardvuur al aan en wachtte er een glaasje port, een kaartspel en zelf geroosterde kastanjes op me. Ik denk dat er niet veel meer nodig is om uit te leggen dat de afgelopen drie weken een klein feestje waren, op een heerlijke met een hartverwarmende gastvrouw!
Zondag een lekkere luie dag. 'S ochtends lemonbar gemaakt (tot nu toe bij iedereen een succes, dus vooral maken!) en 's middags was het zulk mooi weer dat ik de hele middag in een tuinstoel met korte broek en hemdje heb zitten lezen! Van de kou en het sombere weer waar ik de eerste dagen van mijn verblijf over schreef was helemaal niets meer over!
Maandagochtend wat schoongemaakt in huis en 's middags een klein wandelingetje gemaakt in de buurt van het huis. En 's avonds voor de laatste keer met z'n allen gegeten (Keely was inmiddels weer terug uit Parijs).
Drie geweldige weken, met geweldige mensen. Hoewel ik in eeste instantie een beetje teleurgsteld was niet aan de côte d'azur te zijn heb ik geleerd dat het niet gaat om de plek waar je bent, maar om de mensen om je heen.
Donderdagmiddag, de laatste middag van de Canadese meisjes in Lau Baron (naam van het huis), brachten we door met kastanjes zoeken, jeu de boules spelen en een biertje drinken en poolen in Chantenay st. Imbert.
Samen met de Canadese meisjes vertrok ook Keely op vrijdagochtend, voor een weekendje Parijs. De tweede groep die ik zag vertrekken en dus ineens ook weer de helft van de tafel leeg en een stuk stiller! Ik was in eerste instantie een beetje bang dat het een saai en een beetje ongemakkelijk weekend zou worden. Want hoewel de Canadese meisjes af en toe wat té waren, zorgden ze wel altijd voor gespreksonderwerpen en was er altijd iets om te lachen. Gelukkig viel het alles mee en werd het een leuk weekend, waarin ik ook weer wat meer de kans kreeg om Frans te praten.
Nadat we heel het zwembad van viezigheid, insecten en water hadden ontdaan en schoongemaakt, moest er natuurlijk ook wat gedaan worden om te zorgen dat hij tijdens de winter niet opnieuw vies zou worden. Om het zwembad heen (het is zo'n in-elkaar-zet zwembad) heeft Brigitte een hele constructie gebouwd, inclusief dak. Het meest onvoorstelbare is nog wel dat ze dit helemaal in haar eentje heeft gedaan (terwijl iedereen haar voor gek verklaarde), gewoon omdat ze de buitenkant van het zwembad niet mooi vond. (Helaas geen foto, het is echt ongelooflijk!) Om dus te voorkomen dat bladeren en beesten opnieuw het zwembad in zouden komen hebben we de zijkanten dicht gemaakt met moustiquaires (stof die ook wel voor een hor gebruikt wordt). Het was weer eens wat anders om met een boor en een zaag te werken en lekker te knutselen. Het leukste was misschien nog wel om het samem met brigitte te doen, die als echte lerares mij van alles wilde uitleggen en laten doen. Natuurlijk kwamen we uiteindelijk moustiquaires te kort, maar gelukkig was daar de immense zolder vol met kasten met spullen en vonden we twee grote stukken tule die evengoed als moustiquaires konden dienen!
Zaterdagochtend wat onkruid gewied in de borders en lekker buiten gelunched. Daarna met een van de fietsen in Brigitte haar auto naar Moulins gereden. Daar heb ik wat rond gewandeld om vervolgens de weg terug om de fiets af te leggen. Helaas bleek dit niet zo'n succes als ik van te voren gedacht had. De weg bleek iets moeilijker te vinden te zijn tussen alle kleine gehuchtjes, het werd ook veel sneller donker en langs de meeste wegen in Frankrijk (en vooral die op het platteland) is er geen straatverlichting. Daar fietste ik dus in het pikkedonker tussen de bomen en weilanden en ik voelde me plots ontzettend een stadsmeisje. Halverwege besloot ik toch maar om naar het dichtstbijzijnde dorp te fietsen en Brigitte te bellen. En hoewel ze van te voren al had gezegd dat ik dat moest doen, schaamte ik me toch een beetje dat ik als Hollandse mijn fietstocht niet afmaakte... Terug thuis was het haardvuur al aan en wachtte er een glaasje port, een kaartspel en zelf geroosterde kastanjes op me. Ik denk dat er niet veel meer nodig is om uit te leggen dat de afgelopen drie weken een klein feestje waren, op een heerlijke met een hartverwarmende gastvrouw!
Zondag een lekkere luie dag. 'S ochtends lemonbar gemaakt (tot nu toe bij iedereen een succes, dus vooral maken!) en 's middags was het zulk mooi weer dat ik de hele middag in een tuinstoel met korte broek en hemdje heb zitten lezen! Van de kou en het sombere weer waar ik de eerste dagen van mijn verblijf over schreef was helemaal niets meer over!
Maandagochtend wat schoongemaakt in huis en 's middags een klein wandelingetje gemaakt in de buurt van het huis. En 's avonds voor de laatste keer met z'n allen gegeten (Keely was inmiddels weer terug uit Parijs).
Drie geweldige weken, met geweldige mensen. Hoewel ik in eeste instantie een beetje teleurgsteld was niet aan de côte d'azur te zijn heb ik geleerd dat het niet gaat om de plek waar je bent, maar om de mensen om je heen.
Abonneren op:
Posts (Atom)