Nummer 5

Binnen een weekend is het hier winter geworden, de herfst hebben ze hier voor het gemak dit jaar maar overgeslagen. Mijn laatste weekend in de Midi-Pyrenées begon het ineens te waaien en te regenen en zakte de temperatuur van 18 naar 5. De hoop op mooier weer in Aquitaine (waar ik nu ben) leek vervlogen te zijn toen ik mijn eerste ochtend hier doorbracht met het breken van het ijs in alle waterbakken van de dieren, ik bevroren besjes plukte en ik mijn handen en voeten na een tijdje niet meer voelde. Gelukkig bleek deze week dat er toch nog wel een beetje hoop was op mooi weer toen we 's middags zonder jas in de zon konden tafeltennissen en koffie/thee konden drinken.

Op dit moment ben ik in Aquitaine, het zuid-westen van Frankrijk, in de buurt van Orthez. Dit keer wat minder in the Middle of nowhere, aangezien Orthez zelfs met de fiets te bereiken is! (Als je de heuvels die je moet beklimmen even weg laat ;)) De familie waar ik nu ben bestaat uit: Chris, Mona, hun dochtertje Ayla, Christine, de moeder van Chris en Flo, een vriendin (ik ben er nog niet helemaal achter hoe zij in het verhaal terecht is gekomen) Op dit moment zijn er ook andere Workawayers aanwezig: Ourie en Youval uit Israël en Melody uit Frankrijk. Aan de ene kant heb je hier de tuin en de dieren (een varken, twee geiten, twee schapen, kippen, eenden, drie katten en  twee honden, waarvan er een 7 puppies heeft!) De (moes) tuin is helemaal ingericht volgens de filosofie van permacultuur: ecologisch, biodiversiteit, alles doen met wat je hebt en de natuur zoveel mogelijk zijn gang laten gaan. Aan de andere kant is er de gîte en de chambres d'hôtes, waar natuurlijk vooral dingen voor gedaan moeten worden als er gasten zijn.

Ferme Acoucoula

Jardin

Puppies!

Aangezien Chris en Mona er de eerste paar dagen nog niet waren en zij over de tuin gaan, was het werk vooral in en rondom het huis. Kleine klusjes zoals het eten helpen voorbereiden, de was ophangen en de vaatwasser uitruimen, maar ook wat grotere projecten, zoals het schoonmaken van de gîte, het maken van een barrière voor de puppies,besjes plukken, jam maken en het zagen van hout. Daarnaast zijn er de kippen die 's ochtends en 's middags te eten krijgen waarbij 's avonds het hok moet worden gesloten. We hebben inmiddels al wat avonturen met de kippen beleefd, aangezien ze niet meer vanzelf hun hok ik blijken te gaan als het donker wordt en ze vervolgens wegvluchten als we ze willen proberen te pakken. 

Het werk is goed georganiseerd, 3 uurtjes voor de lunch en 2 uurtjes erna. In de tijd dat we vrij zijn doet iedereen wat voor zichzelf, spelen we kaart of tafeltennis, of speelt Ourie gitaar en zingen we met z'n allen.

Houten barrière

Twee dagen per week heb ik de hele dag vrij en heb ik tijd om de omgeving te verkennen. Afgelopen zaterdag fietste ik naar Orthez en nam ik de trein naar Pau. Pau heeft een van de indrukwekkendste uitzichten op de Pyreneeën. Echter wel als het volledig helder is, en dat was het die zaterdag helaas niet. Na een wandeling door de stad een lunch in de zon in een park en een bezoekje aan de kerstmarkt. 

 Straat in Pau

Kerstmarkt

Funiculaire en uitzicht Pyreneeën

Zondag opnieuw op de fiets naar Orthez, maar nu om daar een wandeling te maken en een rondje om het meer dat daar vlak bij ligt te fietsen.

Oude brug in Orthez

Reizen is nieuwe culturen leren kennen, maar natuurlijk ook een beetje cultuur meebrengen. Daarom, maar ook omdat ik er gewoon zelf erg veel zin in had (en ze hier niet te koop zijn) bakte ik pepernoten! En (hoe kan het ook anders) ze zijn er hier dol op! Gisteren maakte ik ze voor de tweede keer en voordat ik weg ga moet ik ze nog een keer maken, zodat ze nog wat hebben voor kerst. (Want dan natuurlijk weer niet helemaal de bedoeling is ;)) Ook hielpen mijn ouders (uhhhm ik bedoel de Sint natuurlijk) een beetje mee aan het niet hoeven missen van dit Hollandse feest!

 Pepernoten! Rechts de glutenvrije variant

Danku Sint